ହିମାଳୟ, ନାମ ଯେପରି ଉଚ୍ଚତା ମଧ୍ୟ ସେପରି। ଅନେକଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ଏହି ପର୍ବତ ଲଂଘିବା ପାଇଁ। କିନ୍ତୁ କିଏ ଏଥିରେ ସଫଳ ହୁଏ ତ ଆଉ କିଏ ହୁଏନି। ଏହି ପର୍ବତକୁ ନେଇ ରହିଛି ଅନେକ ରହସ୍ୟ। ଏମିତିକି ଯାତ୍ରୀବାହୀ ବିମାନ ମଧ୍ୟ ହିମାଳୟ ପର୍ବତ ଦେଇ ଯାଇ ପାରେ ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଏପରି କାହିଁକି ହୁଏ, ତାହା କାହାକୁ ଜଣା ନାହିଁ।
ହିମାଳୟ ପର୍ବତ ରେଞ୍ଜ ଆମ ଦେଶର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ବହୁଗୁଣିତ କରିଥାଏ ଏବଂ ଏହା ମଧ୍ୟ ଆମ ପାଇଁ ଗର୍ବର ବିଷୟ। ଏହି ପର୍ବତ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖିବାର ଇଚ୍ଛା ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏହି ପର୍ବତର ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଶିଖରଗୁଡିକ କେବଳ ବିପଜ୍ଜନକ ଟ୍ରେକିଂ ମାଧ୍ୟମରେ ଦେଖିହେବ। ଯଦି କେହି ସେମାନଙ୍କୁ ବିମାନରେ ଦେଖିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି, ତେବେ ଏହା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ କାରଣ କୌଣସି ଯାତ୍ରୀବାହୀ ବିମାନ ହିମାଳୟ ଉପରେ ଉଡ଼ନ୍ତି ନାହିଁ।
ଆଜି ଆମେ ଏହା ପଛରେ କିଛି ବୈଜ୍ଞାନିକ କାରଣ କହିବୁ। ହିମାଳୟର ପାର୍ବତ୍ୟ ସୀମାକୁ ଯେତେ ପବିତ୍ର ବିବେଚନା କରାଯାଏ, ସେତେ ସୁନ୍ଦର ମଧ୍ୟ। ଏହା ପରେ ମଧ୍ୟ ଲୋକମାନେ ସେମାନଙ୍କୁ ବିମାନ ଭିତରୁ ଦେଖିପାରିବେ ନାହିଁ କାରଣ ହିମାଳୟ ଉପରେ କୌଣସି ବିମାନ ଉଡ଼ିବାକୁ ଦିଆଯାଇନଥାଏ। ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ସମସ୍ତଙ୍କ ମନରେ ଉଠିଥାଏ ଯେ ଯେତେବେଳେ ବିମାନ ଏତେ ଉଚ୍ଚରେ ଉଡିଯାଏ, ତେବେ ଏହା କାହିଁକି ହିମାଳୟର ଶିଖର ଦେଇ ଯାଇପାରିବ ନାହିଁ?
ହିମାଳୟ ପର୍ବତଗୁଡିକ ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନଠାରୁ ବହୁତ ଉଚ୍ଚରେ। ଏହାର ଶିଖରଗୁଡିକ ୨୩ ହଜାର ଫୁଟ ଏବଂ ଅଧିକ ଉଚ୍ଚ, ଯାହା ଷ୍ଟ୍ରାଟୋସାଇଫର୍ କୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେ। ଏଠାରେ ବାୟୁ ବହୁତ ପତଳା ଏବଂ ଅମ୍ଳଜାନ ସ୍ତର କମିଯାଏ। ଯାତ୍ରୀବାହୀ ବିମାନ ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନଠାରୁ ୩୦-୩୫ ହଜାର ଫୁଟ ଉଚ୍ଚରେ ଉଡ଼ନ୍ତି, ତେଣୁ ହିମାଳୟର ଉଚ୍ଚତାରେ ଉଡ଼ିବା ସେମାନଙ୍କ ପାଇଁ ବିପଦଜନକ ହୋଇପାରେ। ଜରୁରୀକାଳୀନ ସମୟରେ ବିମାନରେ ୨୦-୨୫ ମିନିଟ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅମ୍ଳଜାନ ଥାଏ ଏବଂ ବିମାନଟି ୮-୧୦ ହଜାର ଫୁଟକୁ ଓହ୍ଲାଇବା ବେଳେ ତାହା ସରିଯାଏ।
ହିମାଚଳ ପ୍ରଦେଶରେ ବିମାନଗୁଡ଼ିକ ଏତେ କମ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଓହ୍ଲାଇ ପାରିବେ ନାହିଁ, ଯାହା ଉଡ଼ାଣକୁ ବିପଦପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥାଏ। ହିମାଳୟ ପର୍ବତର ଉଚ୍ଚ ଶିଖରରୁ କୌଣସି ବ୍ୟବସାୟିକ ବିମାନ ଉଡ଼ାଣ କରେ ନାହିଁ, ଯଦିଓ ଏହା ବଦଳରେ ବହୁ ଦୂର ଯାତ୍ରା କରିବାକୁ ପଡେ। ପାଣିପାଗ ଉପରେ ଭରସା କରାଯାଇ ନପାରେ। ହିମାଳୟ ପର୍ବତର ଉଚ୍ଚତାରେ ପାଣିପାଗ ଏତେ ଦ୍ରୁତ ଗତିରେ ବଦଳିଯାଏ ଯେ ବିମାନଗୁଡ଼ିକ ପୁନରୁଦ୍ଧାର ପାଇଁ ସୁଯୋଗ ପାଆନ୍ତି ନାହିଁ। ବାୟୁ ଚାପ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଏହା ଯାତ୍ରୀମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଏ ଏବଂ ପାର୍ବତ୍ୟ ଅଞ୍ଚଳରେ ନାଭିଗେସନ୍ ସୁବିଧା ମଧ୍ୟ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ନୁହେଁ।
ଯଦି ଜରୁରୀକାଳୀନ ପରିସ୍ଥିତି ଉପୁଜେ, ବାୟୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ସହିତ ଯୋଗାଯୋଗ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଏ। କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ ବିମାନ ବନ୍ଦର ନାହିଁ, ଯେଉଁଠାରେ ଜରୁରୀ ଅବତରଣ ହୋଇପାରେ। ତେଣୁ ଏଠାରେ କୌଣସି ସୁବିଧା ନ ଥିବାରୁ ହିଁ ଏଠାରେ କୌଣସି ଯାତ୍ରୀବାହୀ ବିମାନ ଉଡି ପାରିବ ନାହିଁ।